به گزارش سلامت نیوز به نقل از همشهری، نوجوانان چند نسل قبل، از داشتن رایانه محروم بودند اما نوجوانان این دوران، کار با رایانه را پشت سرگذاشته‌اند و در جهان پیشرفته‌ای زندگی می‌کنند که از گوشی‌های تلفن همراه مستقیما به آخرین پردازنده‌های هوش مصنوعی متصل است. از کادر آموزشی مدرسه نمی‌توان انتظار داشت برای آشنایی دانش‌آموزان با فناوری‌های جدید کاری انجام دهد.
دانش‌آموزان امروزی با نرم‌افزارهای تبدیل صدا به متن آشنا هستند. در جهان چت جی‌پی‌تی، آموختن مبانی رایانه چه جایگاهی دارد؟
سال‌ها قبل و زمانی که هنوز گوشی‌های هوشمند به بازار نیامده بودند و اینترنت فقط روی سیم‌های تلفن جریان داشت، مهارت‌های کار کردن با رایانه شامل چند توانایی اصلی، یعنی مفاهیم پایه کار با رایانه و جست‌وجو در اینترنت به همراه کار با برنامه‌های پاورپوینت، ورد، اِکسِل و اَکسِز بود. مؤسسه‌های آموزشی خصوصی این رشته‌ها را همراه با یکدیگر یا جداگانه آموزش می‌دادند و در پایان، گواهینامه ICDL صادر می‌شد.
این گواهینامه به معنی آشنایی با کامپیوتر بود که مبنای استخدام ادارات و شرکت‌ها بود.
سال 1383سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی وزارت آموزش و پرورش کشور بنیاد ICDL ایران را تأسیس کرد و نمایندگی آن را از ICDL Foundation که در ایرلند مستقر است، گرفت. امروزه این بنیاد بیش از 300مرکز در سطح کشور دارد. در خبری که چند روز قبل منتشر شد، بنیاد ICDL اعلام کرد که دوره‌های «علوم و فناوری هوافضا، مبانی هوش مصنوعی، نجوم مقدماتی، فناوری نانو، برنامه‌نویسی مقدماتی با اسکرچ و پایتون و...» را در قالب فعالیت‌های فوق برنامه به مدارس ارائه خواهد کرد.
هرکدام از این کلاس‌ها مجموعا به‌مدت20ساعت در یک سال تحصیلی مدارس برگزار می‌شود و مسئولان مدارس دوره متوسطه اول و دوم، یکی از بزرگ‌ترین گروه‌های مخاطب این آموزش‌ها هستند.در تماس با این بنیاد متوجه شدیم که به جز معدود کلاس‌های جدید، مدیران مدارس همچنان به‌دنبال برگزاری دوره‌های ورد، فتوشاپ و مانند آن می‌گردند.
همچنین اولیای دانش‌آموزان رشته تجربی به پاورپوینت و رشته ریاضی به آموزش اکسل تمایل دارند. همین انتخاب‌ها را می‌توان نشانه فاصله‌ای میان جهان فناوری‌های روز و آموزش‌های رسمی به شمار آورد.
گوشی هوشمند و تایپ 10انگشتی
امروزه ارتباط‌های اینترنتی باعث شده که نوجوانان ایران از متوسطه اول و قبل از آن به آخرین منابع اطلاعات و فناوری دنیا متصل شوند. به این نوجوانان به روز، چه چیزی می‌توان آموزش داد که خودشان از پیش، از آن خبر نداشته باشند؟
مدیر بنیاد ICDL ایران می‌گوید: «یکی از اشتباهات رایج این است که تصور می‌کنیم نوجوانان به‌دلیل استفاده از فناوری‌های جدید، نیازی به آموزش استاندارد ندارند. به‌عنوان مثال، تصور می‌شود که استفاده طولانی مدت از تلفن همراه هوشمند، نشانه آشنایی با دانش‌نوین این حوزه است؛ درحالی‌که خیلی از کاربران این ابزارها از دانش و مهارت کافی بهره‌مند نیستند.»
علیرضا سلطانی‌فرد تأکید می‌کند:«امروزه سرعت حرکت فناوری‌های رایانه‌ای زیاد است تا جایی که دائما آموزش‌های رسمی مدارس را پشت سر می‌گذارد. در کشورهای دیگر جهان نیز این موضوع مطرح شده است که به جز آموزش‌های مدرسه، باید از مؤسسات دیگر برای تکمیل آگاهی‌ها و مهارت‌های دانش‌آموزان استفاده کرد. به‌عبارت دیگر، بهتر است بگوییم با توجه به سرعت توسعه فناوری‌های نوین در بسیاری از کشورها، مؤسساتی برای پرهیز از ایجاد شکاف دیجیتال به کمک آموزش و پرورش می‌آیند.»
او می‌گوید: «بنیاد ICDL ایران مجری آموزش‌های استاندارد رایانه‌ای در کشور است و نه فقط دانش‌آموزان و معلمان را زیر پوشش قرار می‌دهد بلکه خدمات آن قابل گسترش به سایر اقشار مانند کارمندان است. در پایان آموزش‌ها هم سطح مهارت‌ها با آزمون یا گزارش پیشرفت کیفی سنجیده می‌شود. ممکن است شخصی به دانش کافی در یک حوزه دست یابد اما آنچه در عمل کاربرد پیدا می‌کند، مهارت است.»
سلطانی‌فرد تأکید می‌کند: « کار با نرم‌افزار ورد یا تایپ10انگشتی، جزو مهارت‌های پایه محسوب می‌شود؛ چنین مهارتی در سطوح بالای تحصیلی و دانشگاه کاملا مورد نیاز است.»
امروزه سرعت تغییرات فناوری رایانه‌ای تا حدی است که گاهی زمان بین عرضه یک نرم‌افزار و از رده‌خارج شدن آن به یک سال هم نمی‌رسد. ذهن جست‌وجوگر کودکان و نوجوانان در ترکیب با پدیده شبکه‌های اجتماعی، آنها را از رایانه‌های سنتی دور کرده است. سرعت رشد دیجیتال همچنان بیشتر می‌شود و تا مدتی دیگر با فراگیر شدن فناوری‌هایی نظیر عینک‌های شبیه‌ساز و ابزارهای پوشیدنی، این نسل از تلفن همراه هم عبور خواهد کرد؛ درحالی‌که معلمان و اولیای آنها همچنان با برنامه‌های رایانه‌های خانگی درگیرند
نظر شما